Centre Pompidou

Het Centre Pompidou is een van de populairste bezienswaardigheden in Parijs. Het ligt als een slapende reus midden in de stad. De blauwe, groene, gele en rode buizen steken fel af tegen het grijze beton in de omgeving. Het gebouw, een ontwerp van Richard Rogers en Renzo Piano, gold bij de bouw in 1977 als het toppunt van moderne architectuur. Het gaf de omgeving, een van de oudste buurten van Parijs, een avant-gardistische impuls, maar leidde ook tot felle debatten en grote controverses. Tijdens de bijna 100 miljoen euro kostende renovatie van 1997-200 van het centrum (genoemd naar initiatiefnemer Georges Pompidou, president van 1969 tot 1974 en ook wel bekend als Centre Beau borg) is de hoofdfoyer opnieuw ontworpen, is het tentoonstellingsoppervlak bijna verdubbeld, is de toegang voor gehandicapten sterk verbeterd, is de bibliotheek sterk vergroot en voorzien van 370 computers, zijn theater- en danszalen geopend, en zijn een afdeling grafische kunst en mediacollectie toegevoegd. Op het dak is een trendy restaurant gekomen: Georges.

In Beauborg vindt u nog steeds het centrum voor Industriële vormgeving, het Instituut voor muzikaal akoestisch onderzoek, de Cinéma en de kinderworkshop, die 6- tot 12-jarigen in aanraking wil laten komen met kleur en artistieke expressie. Ook vinden er nog steeds conferenties en lezingen plaats. Anderzijds heeft de renovatie een gebouw gebaard dat minder democratisch is. Tegenwoordig moeten bezoekers betalen om de lift naar bovenste nemen om het spectaculaire uitzicht over Parijs, wat door beide architecten fel bekritiseerd is. Maar voor dat circa €5, - kostende kaartje kun je ook het Musée Nationale d’Art Moderne met zijn buitengewone collectie 20e-eeuwse kunst bezoeken. Het accent ligt tegenwoordig op het museum, niet zozeer op het centrum als geheel.

Musee Nationale d'Art Moderne

>Alleen de collectie van het Museum of Modern Art in New York is groter dan die van het Musée Nationale d’Art Moderne. Het Parijse museum bezit ruim 45000 werken uit het begin van de 20e eeuw. Sinds de renovatie heeft het een 50% groter oppervlak gekregen en elke 6 maanden wordt ‘ververst’ (de moderne afdelingen eens per jaar). Bezoekers komen binnen via de afdeling hedendaagse kunst op de vierde verdieping. Daar zijn zalen gewijd aan onder meer pop art, Arte Povera en andere belangrijke stromingen en individuele schilders, onder wie Yves Klein en Jean Debuffet. Vervolgens gaat u naar boven naar de afdeling 1905-1960. Hier ziet u werk uit stromingen als het fauvisme en kubisme en werken van onder anderen Picasso, Kandinsky, Roualt, Chagall en Matisse. Een van de nieuwste aankopen is Dresseur d’Animaux van Francis Picabia. Over het algemeen is er meer beeldhouwkunst en Franse kunst, evenals meubels en design. U kunt op uw gemak door het museum slenteren. De plafonds van de bovenste verdieping zijn opengewerkt, zodat ze hoger lijken en de in felle kleuren geverfde buizen zichtbaar zijn. Als u moe bent, kunt u op een van de bankjes gaan zitten en naar de opnamen van kunstenaars, architecten en ontwerpers over kunst luisteren.