Chateau Versailles

Gaat het om pracht en praal, dan kan niets Versailles verslaan. Dit extravagante paleis, gebouwd tijdens de regering van Lodewijk XIV, is niet het oudste of grootste kasteel van Frankrijk, maar onderstreept het wezen van een koninklijk paleis als geen ander.

Ontstaan van het kasteel

Hoewel Lodewijk XIV het kasteel en de befaamde tuinen realiseerde, behoorde het goed oorspronkelijk aan zijn vader, Lodewijk XIII. Als enthousiast jager, bouwde Lodewijk XIII in 1623 een jachthuis in de bossen het was zo bescheiden dat een van zijn tijdgenoten het omschreef als ‘een miserabel onderkomen waar zelfs een eenvoudige landedelman geen plezier aan kan beleven.’ In 1634 bouwde Lodewijk XIII een ruimer onderkomen.
Toen hij negen jaar later overleed, was zijn zoon nog vijf jaar. De jongen hield van het kleine kasteel, maar de aanleiding om er later zoveel geld en tijd aan te besteden – en er uiteindelijk het hof naartoe te verplaatsen - had meer te doen met de politieke turbulentie van die dagen dan de landelijke charmes van het kasteel. Als kind was Lodewijk XIV getuige van de opkomst van de Gronze en hij bleef de Parijzenaars zijn hele verdere leven wantrouwen. Door de Parijse adel te dwingen naar het meer geïsoleerde Versailles te volgen, kon hij de coterie beter in het oog houden en hun politieke ambities kortwieken.
Gedurende zijn 72-jarige regeerperiode bleef Lodewijk XIV ongelimiteerd aan het kasteel spenderen. Hij huurde de beste ontwerpers in architect Louis le Veau (later opgevolgd door Jules Hardouin Mansart), landschapsarchitect André Le Noitre en schilder Charles le Brun, die allen hadden gewerkt aan het weelderige maar onder een slecht gesternte staande Château de Vaux-le-Victome.

Het kasteel van Versailles is niet los te zien van de persoonlijkheid van de koning (zijn achterkleinzoon Lodewijk XV en achterachterkleinzoon Lodewijk XVI hebben slechts kleine veranderingen aangebracht). Het kasteel weerspiegelde op volmaakte wijze de ambities van de Zonnekoning, wiens regering de absolute monarchie inhield, geleid door het principe van la Gloire. Toen Versailles in 1682 de residentie werd, moes het worden uitgebreid om de gehele hofhouding en het personeel te kunnen herbergen.

 

Interieur

De staatsievertrekken geven een indruk van Lodewijk XIV’s praktische kijk op de la gloirse: de zalen en kamers werden alle gedecoreerd in goud en marmer en gegroepeerd als planeten rond de zon (het koninklijk embleem). Direct na voltooiing van deze zalen besloot Lodewijk dat hij meer privéruimte nodig had, zodat vanaf 1684 deze ruimtes werden bestemd voor officiële functies en officiële ontvangsten, terwijl de koning in het oude deel van het kasteel woonde. Alles in Versailles werd beheerst door het protocol van de etiquette –zelfs in de privé-vertrekken van de koningin. Leden van het hof vochten om het voorrecht om daar ontvangen te worden, vooral voor ceremonies rond het “koninklijk hemels Lichaam”.
De in karmozijn en verguldsel gedecoreerde slaapkamer van de koning, 1 september 1715. De goude glorie van de Koninginnekamer is nog spectaculairder, hoewel de vrouwen die daar leefden(twee koninginnen, eega’s van twee kroonprinsen en de vrouw van de oudste zoon van de koning) nog minder privacy kenden. Deze vrouwen baarden in totaal 19 kinderen; een geboorte werd altijd breed uitgemeten om te verzekeren dat het geen surrogaat het Koninklijke nakomelingschap kon claimen. Nergens is Lodewijk XIV’s behoefte aan grandeur zo evident als in de gouden, enigszins opzichtige spiegelzaal, een 80 m lange zaal, ontworpen door Hardouin-Mansart die over de gehele lengte van het centrale deel van het kasteel loopt en op de enorme tuinen uitkijkt. Tegenover de 17 hoge ramen zijn op de tegenoverliggende wand 17 grote Franse spiegels geplaatst, terwijl op het panelenplafond (van Charles Le Brun) de diplomatieke en militaire overwinningen op vreemde mogendheden en Nederlands zijn vastgelegd. Tijden de Eerste Wereldoorlog werd Versailles gebruikt voor het geallieerde oorlogscommando; het verdrag van Versailles werd op 28 juni in de spiegelzaal getekend.

Het kasteel bezoeken

Het in onmogelijk om in één dag alles in en om het kasteel te zien. Er zijn verschillende ingangen, afhankelijk van welk deel men wil bezoeken. Ingang A geeft toegang tot de grote attracties –de spiegelzaal en de vertrekken van de koning en de koningin- die zowel individueel als met een gids bezocht kunnen worden. De rijen kunnen echter lang zijn en het kan handig zijn iets meer te ebtalen en een van de andere toegangen te kiezen waar gecombineerde tickets worden verkocht – u kunt dan eveneens de vertrekken van dauphin, de opera, de kapel en de “kleine vertrekken” bezoeken. Ook voor het Grand en Petit Trianon kunt u combikaarten kopen(er loopt een minitreintje tussen het kasteel en de Trainons. De tuinen zijn vrij toegankelijk, behalve tijden de Grandes Faux zondagen.

Praktische informatie

Openingstijden

Geopend van dinsdag tot zondag in de periode mei - september van 09.00 - 18.30.
Geopend van dinsdag tot zondag in de periode oktober - april van 09.00 - 17.30.
Gesloten tijdens bepaalde Franse feestdagen. 

Entreeprijzen

De staatsappartementen: €7,50
De tuin: €3,00
Veel andere vertrekken hebben ook een eigen prijs.
Kinderen onder de 18 jaar hebben gratis toegang.

Openbaar Vervoer RER C

Versailles-rive-gauche-château vanaf station Montparnasse
Trein SNCF: Versailles-Chantiers vanaf station Saint-Lazare
Bus: 171 vanaf Pont de Sèvres
Auto: Snelweg A13 (richting Rouen) afslag Versailles-Château.
Betaald parkeren bij place d'Armes.